ونیز

Venice

ونیز (با تلفظ ایتالیایی ونیتزیا)، شهر و بندر در شمال ایتالیا در ناحیه ونتو (Veneto) مرکز ایالت ونیز. ونیز بر روی 120 جزیره واقع شده که توسط 177 کانال در تالاب های دهانه رود پو و پیاو در شمال دریای آدریاتیک شکل داده شده است.

به لحاظ نقش تاریخی در کشتیرانی و تجارت، این شهر به عنوان ملکه آدریاتیک شناخته شده است.  توسط  بزرگراههای راه آهن ونیز به سرزمین اصلی متصل میشود. با شن ریزیهای طولانی و موج شکنها در اطراف کانالها از نفوذ دریا جلوگیری شده است. 

 بزرگراه وراه آهن به موازات هم ونیز را به خشکی متصل میکند.

در مکانهای باریک و پیچیده، همچنین خیابانهای شهر قدیمی هیچ وسیله موتوری مجاز نیست و پلها نیز فقط مخصوص عابران هستند. 

برای قرنها رایجترین وسیله حمل ونقل نوعی قایق به نام گوندولا (gondola)، که قایقی با کف صاف است و با یک پارو هدایت میشود، بوده است. امروزه این قایقها عمدتا توسط توریستها استفاده میشود. تقریبا تمام بارها و مردم توسط قایقهای موتوری کرایه جابجا میشوند. 

مهمترین منبع درآمد ونیز توریسم است. وجود معماریهای زیبا، کانالها و جاذبه های بسیار هنری و فرهنگی، فستیوالهای فیلم بیشمار و رویدادهای دیگر، بازدید کننده های بسیاری را به این شهر جلب میکند.
بلورجات، آینه ها و مهرهای شیشه ای این شهر که اغلب آنها در جزیره مورانو (Murano) ساخته میشوند، بسیار معروف است.  

میدان سنت مارک (Saint Mark) مرکز شهر محسوب میشود. برخی آن را خواهر خوانده میدان نقش جهان اصفهان مینامند.کبوترهای زیادی در این میدان به چشم میخورند که فقط کافیست کمی دانه در دست داشته باشید آنگاه تعداد زیادی از آنها از سرو کولتان بالا میرود. 

  

میدان سان مارکو در آب

در شرق این میدان کلیسای جامع و دادگاه حکومتی (Palazzo Ducale) واقع است که هر دو از بناهای با اهمیت ونیز هستند. کلیسای جامع در سال 828 ساخته شده و بعد از آتش سوزی سال 976 در سال 1047بازسازی گردید و نمونه ای از سبک بیزانسی میباشد.

ساختمان دادگاه در 814 ساخته شد و چهار مرتبه به علت آتش سوزی تخریب شد و هربار با اندازه بزرگتری ساخته شد و نمونه قابل توجه سبک گوتیک در ایتالیا میباشد که از عناصر اولیه رنسانس نیز بهره برده است.
در شمال کلانتری قدیم (Procuratie Vecchie 1496) و در جنوب نیز کلانتری جدید (Procuratie Nuove 1584) واقع شده است که هر دو به سبک رنسانس ایتالیایی ساخته شده اند.

در کنار این دو مکان دالان یا کارخانه جدید (Fabbrica Nuova 1810) واقع شده که شامل کافه ها و مغازه های زیادی است.در اغلب این مغازه ها ماسکهای زیبا و رنگارنگ به گشم می خورد یک بار ما 14 فوریه روز ولنتاین ونیز بودیم که دیدیم همه اهالی شهر و حتی برخی توریستها از این ماسکها به صورت و لباسهای خاصی به تن داشتند و منظره شهر بسیار دیدنی تر و تاریخی تر شده بود. 

 

 

  

کنار مکان دادگاه دو ستون گرانیتی معروف سال 1810 وجود دارد که مجسمه شیر بالدار سنت مارک و سنت تئودور روی یک تمساح را نگه داشته اند.

برج کلیسای سنت مارک شاخصی مهم است که 91 متر طول دارد و بین سالهای 874 و 1150 ساخته شده و در سال 1902 تجدید بنا گردیده است.

در پشت دادگاه پل مشهور افسوس (ponte dei sospiri) واقع است که زندان عمومی را به دادگاه متصل میکرده است. 

در روی کانال بزرگ سه پل واقع شده که پل ریالتو (Rialto - 1588) مشهورترین آنهاست که در دو سوی آن مغازه های زیادی وجود دارد. 

 پل ریالتو

جزایری که شهر در آن ساخته شده با حدود 400 پل به یکدیگر متصل شده اند. طول کانال بزرگ (The Grand Canal)  تقریبا 3 کیلومتر است که از شمال غربی به جنوب شرقی کشیده شده و شهر را به دو قسمت تقسیم کرده است. کانال جودکا (Giudecca) با طولی حدود 400 متر جزیره جودکا در جنوب را از ونیز جدا کرده است. 

چهره ونیز امروزی بسیار چالش برانگیز است، از جمله مهاجرت مردم به نواحی دیگر، خسارات سیل، نشست، آلودگی آب و هوا و کهنگی. به دنبال سیل شدید سال 1966، یک تلاش بین المللی جهت حفظ  ونیز تاریخی انجام گرفت و بسیاری از بناها مرمت و محافظت شد. سیل بارها در طول تاریخ این شهر وجود داشته است و هنگامی پدید میآید که مد دریا با طوفان همراه میشود و تلاش شده است تا با سدهای مکانیکی جلوی آن گرفته شود. برای جلوگیری از نشست ساختمانها و بناها سعی شده است از آبهای زیرزمینی کمتر استفاده شود و اقدام به ساخت کانالهایی شده است که از آلپ سرچشمه میگیرند. 

ونیز یکی از زیباترین شهرهای جهان است. ساختمانها و تزئینات شهر از سبک بیزانس گرفته تا رنسانس، نمایشی از یک معماری عالی هستند. آثار هنری و نقاشی مدرسه ونیز در مکانها ، ساختمانمهای عمومی و کلیساها عرضه میشود.   

در شرق میدان سنت مارک کلیسای جامع و دادگاه حکومتی (Palazzo Ducale) واقع است که هر دو از بناهای با اهمیت ونیز هستند. کلیسای جامع در سال 828 ساخته شده و بعد از آتش سوزی سال 976 در سال 1047بازسازی گردید و نمونه ای از سبک بیزانسی میباشد.

ساختمان دادگاه در 814 ساخته شد و چهار مرتبه به علت آتش سوزی تخریب شد و هربار با اندازه بزرگتری ساخته شد و نمونه قابل توجه سبک گوتیک در ایتالیا میباشد که از عناصر اولیه رنسانس نیز بهره برده است.
در شمال کلانتری قدیم (Procuratie Vecchie 1496) و در جنوب نیز کلانتری جدید (Procuratie Nuove 1584) واقع شده است که هر دو به سبک رنسانس ایتالیایی ساخته شده اند. 

در شمال شهر نیز کلیسای قرن پانزدهم سن جیوانی (San Giovanni) با گنبد و ستون به سبک گوتیک ایتالیا قرار دارد که یکی از کلیساهای مخصوص مراسم تدفین دادگاه بوده است.

در حومه شهر ونیز مجسمه اسب سوار قرن 15 ژنرال بارتولومو کولونی (Bartolomeo Colleoni) ساخته آندرا دل وروکیو (Andrea del Verrocchio) هنرمند فلورانسی وجود دارد.

موزه های بزرگی مانند کاد اورو (Ca’ d’Oro) و کلیساهای تاریخی زیادی در شهر به چشم میخورند. کتابخانه قدیمی (Libreria Vecchia) شامل بیش از 13000 دستنویس و بیش از 800000 کتاب، بعضا بسیار گرانقیمت است. دانشگاه ونیز نیز در سال 1868 ساخته شده است.